Twee spellen die je misschien wel gespeeld hebt. Ik wel! Dangerous Dave, één van mijn eerste computerspelletjes. 10 levels. En je moest van level 1 naar level 2, zo op naar level 10. Eerst een level uitspelen. En pas dan naar de volgende. Ik speelde ook Midtown Madness. Een racespel door een stad. Daar ging je niet van het ene level naar het andere. Maar een stuk van de stad kon je al racend eerst niet bereiken. Hoe verder je in het spel kwam, hoe groter je race-omgeving werd.
Zondag lezen we deel 2 van zondag 1 van de Heidelbergse Catechismus. Over een bekende drietrap: ellende-verlossing-dankbaarheid. Werkt dat nou als Dangerous Dave of als Midtown Madness? Moet je het level ‘ellende’ eerst uitspelen, daarna ‘verlossing’ en daarna heb je dankbaarheid bereikt? Of blijf je telkens weer voorbij ‘ellende’, ‘verlossing’ en ‘dankbaarheid’ komen? Maken ze blijvend deel uit van je gelovige wereld? Zondag denken we er verder over na, samen met 1 Timotheus 1:12-17 en Lukas 18:9-14. Welkom!
