Er komen er nogal wat voorbij, deze dagen. Oudejaarsconferences. Op TV, op internet, door een bekende cabaretier of een – meestal half geslaagd – christelijke versie. Het klassieke concept: degene op het podium wandelt door het jaar, licht er een aantal thema’s uit, maakt daar (al dan niet harde) grappen over en duidt zo dat wat er gebeurde. Soms scherp, soms tot nadenken stemmend, soms om te lachen en doorgaans een mix. Niet alleen bedoeld om een leuke avond te hebben; meestal zit er ook wel een moraal in voor volgend jaar.
In de kerk staan we vanavond stil bij Gods oudejaarsconference. Wat als God Zelf naar deze wereld kijkt, ziet wat er gebeurt en daar Zijn commentaar op geeft? Hoe klinkt Zijn terug- en vooruitblik? We doen dat met een verschrikkelijk verhaal dat temidden van alle lieflijke Kerstverhalen ergens symbool voor staat (Mattheus 2), met een Psalm waarin God lacht om alles wat er gebeurde en een stukje dat die twee gedeelten aan elkaar verbindt. Welkom, voor Gods oudejaarsconference!