Eigenlijk onbegrijpelijk. Vrijwilligers. Neem de vrijwillige brandweer. Mensen die hun hele leven inrichten op dat moment waarop de pieper gaat en ze binnen no-time op de post moeten zijn. Of ze nou aan tafel zitten met hun gezin, aan het sporten zijn, aan het werk, middenin een film zitten… Op het moment supreme staan ze er, gaat er een knop om in hun hoofd en staat alles in het teken van de situatie waar ze naartoe geroepen worden. Toen in onze vakantie de hei achter de camping in brand stond waren er brandweermensen dag en nacht in de weer met scheppen, slangen, bussen. In de bloedhitte, uur na uur. Wat bezielt mensen dat ze hun privé-leven zó laten bepalen door werk waarvoor ze niet eens betaald krijgen?
Grofweg zijn er denk ik twee redenen om vrijwilligerswerk te doen. Plichtsbesef of omdat het je hart heeft. Als het gaat over God dienen zie ik diezelfde redenen. Zondagmorgen is het opening winterwerk: een seizoen werk wacht. Maar waarom zouden we dat werk eigenlijk doen? Wat is God dienen eigenlijk? Welkom, met o.a. #Deuteronomium6. Hopelijk zie ik je eerst op het ontbijt en na de dienst op de koffie!
En zie hieronder beelden bij zo’n oproep die het leven verstoort en in beweging zet: